Το φουστάνι από τις απαρχές του κόσμου, χαρακτήριζε το γυναικείο φύλλο. Είναι ότι πιο θηλυκό έχει να επιδείξει η γκαρνταρόμπα μιας γυναίκας. Έχουν γίνει άπειρα αφιερώματα στο συγκεκριμένο ρούχο. Και όχι άδικα, φυσικά.

Στο προηγούμενο άρθρο μας, κάναμε μια αναδρομή στον 20^ο αιώνα. Ακολουθήσαμε την πορεία που έχουν τα γυναικεία φορέματα κατά το πέρασμά τους. Τις εναλλαγές τους, τις προσταγές τους και τον ρόλο τους στην γυναικεία, αλλά και στην αντρική ψυχοσύνθεση.

Παρατηρήσαμε, πως κατά τις περισσότερες δεκαετίες, επικρατούσαν τα φορεματα μεγαλα μεγεθη, καθώς τα πρότυπα ήταν πολύ διαφορετικά από σήμερα. Οι γυναίκες είχαν καμπύλες και αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Για την ακρίβεια ήταν το ευρέως αποδεκτό. Δήλωνε υγεία και καλή οικονομική κατάσταση. Ενώ αντίθετα, όταν μια γυναίκα ήταν αρκετά αδύνατη, θεωρούταν άρρωστη ή κατώτερης κοινωνικής τάξης.

Τα ρουχα μεγαλα μεγεθη, έως και την δεκαετία του 1970, περίπου, ήταν τα ρούχα που κυκλοφορούσαν περισσότερο. Όποτε τότε, τα ρουχα για παχουλες, τα αποκαλούσαν απλά… ρούχα.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου, αναλύσαμε τα βραδυνα φορεματα ή και καθημερινά, μέχρι και την δεκαετία του 1940. Σήμερα θα συνεχίσουμε για να έχουμε μια πλήρη εικόνα για τα αγαπημένα μας γυναικεία φορέματα.

1950

Τέλος του πολέμου. Ο κόσμος ανακάμπτει. Υπάρχει οικονομική άνεση. Τα ρουχα γυναικεια, κολακεύουν πλέον πολύ το κορμί. Φορούν για πρώτη φορά, δερμάτινα. Οι pencil φούστες κάνουν την εμφάνισή τους. Τα βραδυνα φορεματα για παχουλες, έχουν τέτοιο τελείωμα με σκίσιμο πίσω για να μπορούν να περπατούν. Ο Cristian Dior, φροντίζει να ανεβάσει το μήκος της φούστας, λίγο πιο κάτω από το γόνατο, πρωτοπορώντας και πάλι. Σε συνδυασμό με ψηλοτάκουνα, γάντια και καπέλα, η γυναίκα πλέον είναι αέρινη και σικάτη.

1960

Σεξουαλική και γενικότερη απελευθέρωση. Τα παιδιά των λουλουδιών. Η ολοένα και μεταδιδόμενη χειραφέτηση της γυναίκας, επηρεάζει για πάντα την μόδα. Τα φορέματα πλέον, σε ότι γραμμή και να είναι, είναι μίνι. Σχεδόν φαίνεται το εσώρουχο. Εμφανίζεται το μοντέλο Τουίγκι, η οποία είναι αρκετά λεπτή και καθιερώνει το λιποβαρές κορμί ως κατεστημένο. Από εδώ και πέρα το καχεκτικό πρότυπο γυναίκας, καθορίζει τις τάσεις της μόδας. Τα νεανικα ρουχα σε μεγαλα μεγεθη, αρχίζουν να χάνονται σιγά σιγά.

1970

Επανέρχεται η λιτότητα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, αφήνει και πάλι το σημάδι του στα ρούχα των γυναικών. Τα γυναικεία φορέματα είναι πλέον φαρδιά και μακριά. Τα χρώματα χαρακτηρίζονται από το εμπριμέ και τα floral, για να δείχνουν την ανεμελιά και την ελπίδα. Τα νεανικα ρουχα μεγαλα μεγεθη, είναι και πάλι στο προσκήνιο, καθώς μπορούν να υποστηριχτούν από το συγκεκριμένο στυλ.

1980

Η δεκαετία της υπερβολής. Η οικονομική ευημερία επανέρχεται. Σήμα κατατεθέν ο φεμινισμός. Οι γυναίκες προκειμένου να ξεχωρίσουν, υπερβάλουν. Τα γυναικεία φορέματα συναντώνται σε όλα τα μήκη πλέον. Όλα όμως είναι λαμέ και με τεράστιες βάτες. Η συγκεκριμένη δεκαετία δεν φημίζεται για τα θηλυκά ρούχα που εισήγαγε. Για την ακρίβεια, διακρίνουμε αρκετή “κακογουστιά”. Τα φορεματα για παχουλες, είναι πια, ειδική κατηγορία. Τα πολύ αδύνατα μοντέλα, έχουν κατακλύσει τις πασαρέλες και, φυσικά, τις μιμούνται όλες οι γυναίκες.

1990

Το γκραντς, γκόθικ και γενικότερα το αντιστυλ, επικρατεί πια. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να χαρακτηρίζει αυτή την δεκαετία. Μάλλον μεταίχμιο είναι από την δεκαετία του 80 της υπερβολής, προς την προσωπική σφραγίδα στο ντύσιμο. Τα φορέματα δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο κόψιμο και μάλλον η κάθε μια φοράει ότι θέλει.

2000

Αλλάζει ο αιώνας και η χιλιετία. Αλλάζουν πολλά. Η γυναίκα, πλέον έχει την ανάγκη να έχει την δική της ταυτότητα και η μόδα, μάλλον, ανακυκλώνεται. Τίποτα καινούριο δεν λανσάρεται πια, και η μόδιστροι αντιγράφουν τις προηγούμενες δεκαετίες. Έχουν όμως πάντα μια πινελιά εξέλιξης. Επίσης, το διαδίκτυο έχει μπει στην ζωή μας. Γι αυτό τα γυναικεια ρουχα μεγαλα μεγεθη on line είναι πλέον γεγονός. Δεν χρειάζεται να πας για ψώνια, πατάς ένα κουμπί και τα ρούχα που θες, είναι στο σπίτι σου.

Κατά το πέρασμα του καιρού, διάφορα ρούχα ήλθαν, πέρασαν και έφυγαν. Μόνο τα γυναικεία φορέματα άντεξαν στον αδυσώπητο χρόνο. Δεν είναι τυχαία το πιο διαχρονικό κομμάτι, που έχει περάσει από το κορμί της γυναίκας. Φόρεμα, φουστάνι ή ποδόγυρος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι έχει στιγματίσει για πάντα το αδύναμο φύλλο. Άξιζε, λοιπόν, ένα αφιέρωμα.